Begin dit jaar stond er een advertentie in Spoornieuws van Go-Ahead-Eagles, met de vraag of er iemand van de MSCD genegen was om het lucifer-stadion te restaureren. Door de jaren heen waren diverse beschadigingen ontstaan en was het aan de nodige reparaties toe. Ik dacht dat is wat voor mij, als trouwe fan van Go-Ahead wil ik dit wel op me nemen.
Maar door alle Corona trubbels kwam het er niet van. Na enige tijd maakte ik contact via Herman Starink van Stichting Niet Te Kraken en toen kwam de zaak op gang. Ik kon de boel gaan bekijken en ik zag de problemen en ze vroegen aan mij kun je het maken? Het leek mij wel te doen en zei ja om zoiets te mogen restaureren als fan.
De opdracht was, repareer alles wat kapot is, maar laat alles zoveel mogelijk in de oude staat, dat was een hele uitdaging, waar haal je na zovele jaren nog lucifers met de zelfde afmetingen en kleur vandaan? Onder het genot van een kopje koffie, kwam de vraag wat gaat het ons kosten. Omdat ik al 72 jaar supporter van Go-Ahead ben zal ik deze klus voor niets doen, alleen materiaal die ik aan moet schaffen zal ik in rekening brengen. Ze hadden ruimte gehuurd bij de Halte een onderdeel van Huize Corel. Het hele stadion wat daar in kisten neer gezet en ik kon beginnen.
Het stadion bestaat uit plm. 20 delen en bij 10 ervan was reparatie hard nodig en werd een hele klus. Ik ben een modelbouwer in hart en nieren, maar dat is bekend bij de MSCD, ik ben gewend minibouwwerken te maken op formaat 1:160 maar dit was van een andere orde. Maar ja, ik had A gezegd dus op naar B, na enige uren begon ik het leuk te vinden en zag het wel zitten. Herman Starink kwam eens kijken en vond het prima zo. Na vele uren er aan te werken kwam het eindresultaat van de restauratie in zicht. De lampen in de lichtmasten waren van voor het LED-tijdperk. Als de lampen een tijdje aanstonden werden ze erg heet wat brand kon veroorzaken. Het aanzetten van de lampen kon maar van korte duur en onder toezicht.
In de vier masten zaten elk 40 lampen, dus deze 160 lampen moesten vervangen worden. Hierbij kreeg ik hulp van vrienden binnen de MSCD, Wim Veneboer die aanbood de publicaties in heel kleine letters te verzorgen. Arend Schaaf en Peter Giling namen het elektrische gedeelte voor hun rekening. De lampjes moesten uit de reflectoren gehaald worden, daarvoor in de plaats kwamen er Ledjes, per mast 40 Ledjes. Die gaf een betere lichtverdeling, worden niet warm, kunnen lang branden en gebruiken bijna geen energie, wat wil je nog meer.
De masten werden in de clubruimte van de MSCD in elkaar gezet met een nieuwe transformator en draden en stekkers de oude moesten vervangen worden. Het materiaal werd geleverd door eigen leden MSCD. Aan het eind van de rit vroeg ik wat moet ik in rekening brengen hun antwoord: geef maar een tientje. Ik ben trots op een onze MSCD waar ik lid van ben, waar mensen zijn die iets voor een ander over hebben. Het werk is klaar, behoudens het plaatsen van het stadion, waarbij wij helpen met het op maat maken van elektrische aansluitingen voor de verlichting.
Het was een hele klus van vele uren, maar we vonden het leuk om te doen en zoals Arend zei: Dit is wat hobby heet.
Herman Wesselink
